بررسی ارتباط فاکتور چسبنده baba۲ با caga و vacas۱ در بیماری های گاسترودئودنال ناشی از هلیکوباکتر پایلوری

سابقه و هدف: ژن های caga، vacas1و baba2 در هلیکوباکتر پایلوری از مهم ترین فاکتورهای ویرولانس مرتبط با بیماری های گاسترودئودنال هستند. میزان فراوانی و ارتباط این ژن ها با انواع بیماری های گوارشی در مناطق جغرافیایی مختلف، متفاوت است.هدف از این مطالعه تعیین ارتباط ژن های caga،vacas1 و baba2 در هلیکوباکتر پایلوری با بیماری های گاسترودئودنال بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی مقطعی حاضر 1500 بیمار مبتلا به بیماری های گاسترودئودنال مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره)کرمانشاه در سال 1392 وارد مطالعه شدند. از ناحیه کورپوس و آنتروم معده نمونه بیوپسی گرفته شد. نمونه های بیوپسی در محیط انتخابی کشت و به مدت 3تا 5 روز انکوبه گردید. کلونی های مشکوک به هلیکوباکتر پایلوری از لحاظ مورفولوژی، تست های بیوشیمیایی و pcr ژن urec مورد تایید و فراوانی ژن های caga، vacas1 و baba2 با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش pcr مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: فراوانی ژن های caga، vacas1 و baba2 در72 ایزوله هلیکوباکتر پایلوری مورد بررسی به ترتیب 89درصد، 58.3 درصد و 68 درصد بود. ارتباط معنی داری بین این ژنوتیپ ها و گاستریت و زخم پپتیک مشاهده نشد. فراوانی حضورترکیب سه تایی این ژن ها 3/40درصد بود و هم چنین baba2 با ژن های caga، vacas1 به ترتیب در 66 درصد و 43 درصد موارد حضور داشت. استنتاج: حضور ترکیب سه تایی ژن های baba2 ،caga و vacas1 در ایزوله های هلیکوباکتر پایلوری از بیماران مبتلا به زخم پپتیک بسیار بیش تر از بیماران مبتلا به گاستریت است. هر چند این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود اما به منظور دست یافتن به یک نتیجه بدون تناقض نیاز به یک مطالعه گسترده تر وجود دارد.